We hebben het altijd over onze honden maar vandaag wil ik het even hebben over jullie, de mens die achter de hond staat want die mogen we ook niet vergeten. Eerst en vooral wil ik jullie een dikke pluim geven en jullie bedanken voor alles wat je doet en over hebt voor jullie hond. Zoals je in mijn ander blog kan lezen, is het leven met een gevoelige hond niet altijd zo simpel en heeft dit een enorme impact op ons eigen leven. Ik spreek uit eigen ervaring en weet dus waarover ik het heb.


Jongeleren met verschillende functies als hondeneigenaar.

We zijn uiteraard de eigenaar van onze hond maar daarnaast zijn er nog een aantal functies die we mogen invullen als we het goed willen doen. We zijn hun verzorger, hun begeleider, hun vriend en hun advocaat. Dat vaak allemaal tegelijkertijd en met een reactieve hond is het niet altijd even gemakkelijk om jezelf hierin terug te vinden.

Veel van mijn klanten (en volgers) zijn vrouwen die alles overhebben voor hun (gevoelige) hond. Ze leggen zichzelf onwijs veel druk en regels op en de hond komt steeds op de eerste plaats want zij hebben tenslotte voor de hond gekozen en niet andersom. Vaak geraken ze in isolement omdat familie en vrienden hen niet begrijpen of zelfs soms verwijten dat hun hond op de eerste plaats komt. Ze hebben alles voor hun hond over… zelfs ten koste van zichzelf. Als dit voor jou herkenbaar klinkt in de oren, weet dan dat je niet alleen bent en dat je er zeker niet alleen voor staat!!!

Zorgen voor een hond met een extra handleiding vergt heel veel inzet en energie van ons. We willen er namelijk voor zorgen dat onze hond het best mogelijke leven kan leiden. We geven alles voor een gelukkige hond. Doordat wij ons in allerlei bochten wringen heeft dit ook een grote impact op ons leven. Je doet zo je best en wanneer je dan weer van iemand moet horen dat je je hond beter moet opvoeden, dat je strenger moet zijn en niet zo met je mag laten sollen, dat je hond het maar moet leren of dat het maar een hond is, dan voelt dit aan als een pijnlijke steek in je hart.

Een paar jaar geleden had ik iemand in begeleiding met een reactieve hond. Het ging om een Cane Corso die op een boerderij in Frankrijk leefde, los kon lopen in grote velden en positief contact had met andere honden. Nu woonden ze hier in België in een klein huis en de hond moest aan de lijn wandelen langs een drukke straat waardoor hij uitviel naar andere honden (en soms ook naar de eigenares aan de andere kant van de lijn). Betreffende het uitvalgedrag kwam ze bij mij aankloppen voor hulp. Ze vertelde het verhaal van haar hond en hoe hij zich daar wel niet bij moest voelen. Dat hij in Frankrijk zo gelukkig was en hier soms zo teruggetrokken kon zijn. Toen ik haar vroeg hoe zij zich voelde , begon ze te huilen. Ze voelde zich namelijk schuldig. Ze vond het zo erg voor hem dat ze zijn vrijheid had afgenomen en ze deed zo haar best om ervoor te zorgen dat hij gelukkig was. Ze zag haar hond zó graag maar eerlijk…, door de verschillende bijtincidenten werd ze soms wel bang van hem en ze had de energie niet meer om tijdens de wandeling op alles te moeten letten. De wandelingen waren stresserend in plaats van ontspannend.


Impact op je eigen welzijn.

Ik begreep dat ze haar hond dolgraag wou helpen, maar ik zag ook een vrouw die bijna op het einde van haar latijn zat. Haar relatie waarvoor ze naar hier verhuisd was, was op de klippen gelopen en ze had er zelfs een persoonlijk trauma aan over gehouden. Ze stak zoveel energie in haar hond dat ze zichzelf compleet wegcijferde. Het klinkt zo cliché maar het is écht wel de waarheid (en ik spreek ook uit eigen ervaring): je kan pas voor een ander zorgen als je eerst goed voor jezelf zorgt! Als zij zichzelf niet meer veilig voelde tijdens de wandeling, hoe kon haar hond zich dan op zijn gemak voelen?

Als jij je niet goed in je vel voelt, dan kan je er ook niet volledig zijn voor je hond en mag je die lat gerust wat lager leggen. Zorg er eerst voor dat je er zelf bovenop komt. Zo heb ik het ook met die dame besproken. We zijn toen samen tot de conclusie gekomen dat zij voorlopig niet meer met de hond ging wandelen. Ze zou andere leuke en ontspannende activiteiten met hem doen zoals snuffel en hersenwerk tot ze er zelf terug een stuk bovenop was. Daarna gingen we samen aan de slag met de wandelingen (die nu ondertussen al een heel stuk aangenamer verlopen).

Een andere dame had net een pup in huis. Het was een teckel en ze had zich op voorhand zéér goed geïnformeerd. Ze legde zichzelf zo’n hoge eisen op dat heel haar wereld gedurende die 1ste maand rond de pup draaide. De pup had moeite met alleen blijven dus ze sliep bij hem beneden in de zetel en nam hem overal mee naartoe (of bleef gewoon zelf thuis als de pup niet mee kon). Maar ze had nu een nieuwe parttime job gevonden en zat met haar handen in de haren omdat de pup niet mee naar het werk kon.

De eerste maand ben ik op de pup komen passen terwijl zij gaan werken was. We hebben samen gewerkt aan het leren alleen blijven door het creëren van een veilige omgeving en dit stap voor stap opgebouwd. De eerste stap was de hond leren om alleen te slapen op zijn veilige plek. Ondertussen kan de hond met gemak 4u alleen blijven. Ze was zo gelukkig dat ze terug in haar eigen bed kon slapen en met een gerust hart het huis kon verlaten zonder dat de hond hysterisch werd.


Wat we vaak vergeten:

Samenleven met een gevoelige hond of een hond die een rugzakje met zich meedraagt vergt heel veel geduld, begrip en de wil om het anders aan te pakken. Daarom geef ik hier enkele belangrijke punten weer waar men rekening mee moet houden:

- Vertrouwen op bouwen heeft tijd nodig! Verwacht niet een onmiddellijke verandering maar heb geduld en vier elke overwinning, hoe klein die ook is.

- Routine is de sleutel tot succes. Honden die een trauma hebben meegemaakt, of angstig zijn, hebben nood aan voorspelbaarheid en structuur. Dit geeft hen namelijk een veilig gevoel omdat ze weten wat ze kunnen verwachten en wat er gaat gebeuren. Het brengt ook meer rust in hun hoofd.

- Herken de kleine subtiele signalen. Een hond zal nooit zomaar uit het niets grommen of bijten maar vaak hebben wij die eerste signalen gemist. Verdiep je dus in de lichaamstaal van je hond zodat je hem beter begrijpt en tijdig kan ingrijpen wanneer nodig.

- Progressie is mogelijk! Hoe klein de stapjes ook zijn. Blijf volhouden. Er zullen altijd ups en downs zijn. Focus je dus liever op de goede momenten en leer uit de mindere goede.


Zelfzorg is belangrijk!

Er is niks mis mee om even op de rem te duwen of gas terug te nemen. Je hoeft niet 24 op 24 paraat te staan voor je hond (dat is ook niet mogelijk). Het klinkt natuurlijk eenvoudiger dan het is als je geen betrouwbaar netwerk rondom je hebt waarop je kan terugvallen. Vooral voor eigenaars van gevoelige honden die andere mensen niet snel vertrouwen, of die een hond met verlatingsangst hebben, kan het lastig zijn. Alles moet geregeld zijn zodat de hond geen slechte leerervaring opdoet. Je steekt meer tijd, energie en geld in je hond. Het is belangrijk om te erkennen dat zorgen voor een hond met een rugzak extra uitdagingen met zich meebrengt. Maar ook jullie verdienen het om er even tussenuit te gaan, even te gaan sporten of een pot koffie te gaan drinken met een vriendin. Het kan soms gewoon overweldigend zijn en dan heb je even nood aan een break. Heb je hier nood aan en vindt je niet onmiddellijk iemand in je kennissenkring die op je hond kan passen? Doe dan een beroep op mijn dienst als hondenoppas aan huis. Ik zorg voor een stressloze tijd voor je hond terwijl jij met een gerust hart kan genieten.

Aandacht hebben voor je eigen welzijn is niet egoïstisch maar belangrijk om het te kunnen blijven volhouden. We kunnen ons zodanig focussen op wat er niet goed gaat en de trainingen met onze hond dat we vergeten om te ontspannen en plezier te maken. Het is belangrijk om hier ook bewust tijd voor te maken zodat je zelf niet uitgeblust raakt. Welke factoren zorgen bij jou voor spanning en stress? Wat kan je doen voor jezelf om even tot rust te komen? Waar heb JIJ nood aan? Dit hoeft niet altijd drastisch of groot te zijn. Denk bv. aan het lezen van een boek, het genieten van een lekkere tas chocomelk, een podcast beluisteren of een wandeling alleen maken in de natuur.


Zelfzorgtips voor jou:

- Maak tijd vrij voor jezelf!
Jij hebt ook nood aan rustmomenten. Vraag aan een betrouwbaar persoon om even op de hond te letten of geef je hond iets lekkers om op te kauwen. Ondertussen kan jij genieten van de rust. Zorg dat je een hobby hebt waarbij je je hoofd even kan vrijmaken en weer kunt opladen.

- Gezonde gewoontes zijn belangrijk!
Voldoende slaap en gezond eten is belangrijk voor je lichaam en geest. Dit geldt niet alleen voor jou maar ook voor je hond.

- Zoek gelijkgestemden.
Door te praten met mensen die dezelfde ervaringen delen, voel je je niet zo alleen. Het delen van ervaringen kan je steun en nieuwe inzichten bieden.

- Vraag om hulp!
Je staat er niet alleen voor ook al heb je bv. geen partner of vrienden. Schakel hulp in van een professional zoals ik die kennis heeft over het gedrag van honden en steeds op een welzijnsgerichte manier te werk gaat. Hier vindt je meer info over mijn gedragsbegeleiding of hondenoppas aan huis speciaal gericht op gevoelige honden.


Durf jezelf op de eerste plaats te zetten zodat je terug stevig met de voeten op de grond staat. Dan kan je er volledig zijn voor hond! Voel je dat de grond onder je voeten aan het wegzakken is? Aarzel dan niet om hulp in te schakelen. Ik ben slechts een telefoontje of berichtje verwijdert. Alleen het erover praten kan soms al reeds voor nieuwe moed en opluchting zorgen.